Ο Μικρός Πρίγκηπας(2015)

(The Little Prince) | Πρώτη προβολή: 31-12-2015

Η ταινία δεν κάνει πουθενά κοιλιά και την απολαμβάνεις με αμείωτο ενδιαφέρον την κάθε της σκηνή, με ένα νοσταλγικό και ονειροπόλο χαμόγελο στα χείλη και κάποιες στιγμές με μια έκδηλη συγκίνηση, αφού η ταινία στα σημεία που θέλει να περάσει σημαντικά μηνύματα στο κοινό της, το κάνει μέσω της συναισθηματικής φόρτισης...

Όπως και το βιβλίο, η κινηματογραφική μεταφορά επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. Η ταινία καταφέρνει να αποδώσει επάξια την ιστορία του Exupéry που αγάπησε τόσο πολύ ο κόσμος. Προσωπικά, όσο με είχε συγκινήσει η λογοτεχνική ιστορία, άλλο τόσο με συγκίνησε και η ταινία.

Έτσι το εμβληματικό, κλασικό παραμύθι παραστατικοποιείται σε μια "αιρετική" διασκευή από τον εμπνευσμένο Αμερικανό δημιουργό, Μαρκ Όσμπορν όπου οι δύο παράλληλοι κόσμοι συγκλίνουν αποδίδοντας μοναδικής ομορφιάς συναισθήματα με μια εξαιρετική ποιότητας προοδευτική παιδαγωγική μέθοδο. Έχοντας την πλήρη ελευθερία να προσαρμόσει το λογοτεχνικό αριστούργημα του Αντουάν Σεντ Εξπερί που έχει αγαπηθεί παγκοσμίως, στην σημερινή εποχή, εκφράζει έμμεσα τις διαχρονικές του αξίες και ταυτόχρονα αποτίει ένα είδος "φόρου τιμής" στον συγγραφέα, με απόλυτο σεβασμό στο έργο του.

Ένα δεμένο, φαινομενικά σύνθετο, αλλά ουσιαστικά απλό έργο που προσεγγίζει με αγάπη τον θεατή, μια κινηματογραφική εμπειρία μοναδική, ένας Μικρός Πρίγκιπας που περνάει στην Ιστορία ξανά και τοποθετείται εκεί όπου ανήκει, ανάμεσα στα αστέρια.

Με ωραία γραφικά και εφέ, συναντάμε όλους τους γνωστούς ήρωες και γνωρίζουμε καινούργιους. Με ωραία μηνύματα και νοσταλγική διάθεση. Το μόνο ίσως αδύναμο σημείο κατά τη γνώμη μου είναι η λίγο παραπάνω επεξήγηση των αλληγοριών που γίνονται στο δεύτερο μέρος της ταινίας.

Παρότι εκτελεσμένο με την αναμενόμενη χολιγουντιανή ασφάλεια, το φινάλε τολμάει να προσγειωθεί ευθαρσώς στον μικρό πλανήτη του απρόβλεπτου και να αναδιατυπώσει με μοντέρνα ευστοχία όλα τα μηνύματα που ως τότε αντλούνταν κατά βάση από τη διαχρονική πρώτη ύλη.

Η δύο κόσμοι που πλαισιώνουν την ιστορία της ταινίας, ο πανέμορφος, χειροποίητος κόσμος που δημιούργησε ο Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί και αυτός του σύγχρονου καιρού στον οποίο ζει η μικρή ηρωίδα, αναδεικνύονται με την τεχνοτροπία της χαρτοκοπτικής και του stop-motion και την τεχνική του σύγχρονου animation, αντίστοιχα, στοιχείο που προσφέρει στο φιλμ πολλά εύσημα.

Ο Μαρκ Όσμπορν (Kung-Fu Panda) αναλαμβάνει να αφηγηθεί με τρόπο διαφορετικό αυτή την ιστορία και την πρώτη ώρα σε κάνει να παρακολουθείς μαγεμένος, ενώ σε συγκινεί βαθύτατα στις σκηνές που είναι βγαλμένες από το βιβλίο.

Ο αγέραστος ύμνος στην παιδικότητα του Εξιπερί συνδυάζεται ευφάνταστα –και ίσως λίγο μαξιμαλιστικά– με την ιστορία ενός σύγχρονου κοριτσιού σε μια υπέροχα δουλεμένη μίξη ψηφιακού animation και χειροποίητης δημιουργίας.

Τεχνικά αριστοτεχνική και σεναριακά πρωτότυπη, η ακριβότερη ταινία κινουμένων σχεδίων που έγινε ποτέ στη Γαλλία - κόστισε 80 εκατομμύρια ευρώ- φέρει τη σφραγίδα του σκηνοθέτη Mark Osborne («Kung-Fu Panda»). Ο τελευταίος συνδυάζει την τεχνοτροπία της χαρτοκοπτικής, του ψηφιακού εφέ και του stop-motion, για να κατασκευάσει ένα εντυπωσιακό, συγκινητικό και ευφάνταστο παραμύθι, που σέβεται το πνεύμα του βιβλίου.

Ψηφιακό καρτούν και stop motion τεχνική συνδυάζονται για την ευαίσθητη, κινηματογραφικά ορθογραφημένη μεταφορά ενός (πολύ πιο «μαγικού» ) αριστουργηματικού μοντέρνου παραμυθιού.

Τεχνικά μιλώντας η ταινία έχει επίσης πολύ ενδιαφέρον γιατί για τη δημιουργία της έγινε μια μείξη από CG animation και stop motion.

Το ταξίδι του Όσμπορν και των υπολοίπων συντελεστών μπορεί να μην είναι σε καμία περίπτωση τέλειο, παραμένει όμως μοναδικό μέσα στην παρατολμία του.

Σε αυτόν τον «Μικρό Πρίγκιπα», οι εικόνες παραμένουν πανέμορφες και τα μηνύματα ζεστά και αρκούντως διδακτικά, όμως μόνο στο τρίτο μέρος της ιστορίας πρόκειται να ανακαλύψετε και οι ίδιοι μερικές πιο «ενήλικες» πινελιές. Πάντως, δύσκολα οι νεαροί συνοδοί πρόκειται να βαρεθούν μέσα από τις ανατροπές της αφήγησης.

Το φιλμ είναι όμορφο και το animation του ένα κομψοτέχνημα, ικανό να συγκινήσει τα παιδιά, αλλά σε καμιά περίπτωση τόσο συγκινητικό, ή σπουδαίο όσο ίσως περιμένεις ακούγοντας τον τίτλο του.

Είναι απλά κρίμα που η ομάδα της παραγωγής θέλησε να εξηγήσει μέχρι τελικής πτώσης το μήνυμα του «Μικρού Πρίγκιπα» - «Το πρόβλημα δεν είναι ότι μεγαλώνουμε, αλλά ότι ξεχνάμε» - επαναλαμβάνοντας το ξανά και ξανά, αφαιρώντας ταυτόχρονα την τρέλα του πρωτότυπου υλικού του για ένα πιο mainstream διάβασμα του κλασικού βιβλίου.

Σαν η έμπνευση του πρωτότυπου υλικού, να έχει χυθεί απρόσεκτα στο σενάριο, ώστε να αλλάζουν ανάλογα οι διαθέσεις και το τέμπο. Εδώ ειλικρινά χρειαζόταν, η μαεστρία μιας Pixar στο χειρισμό ανάλογου υλικού.