Aftersun(2022)
Πρώτη προβολή: 22-12-2022
Γιάννης Καντέα-Παπαδόπουλος
2022-12-20
Ένα από τα καλύτερα και πιο συγκινητικά ντεμπούτα των τελευταίων ετών, το οποίο πραγματεύεται τη σχέση της μνήμης με την ενηλικίωση και την απώλεια τόσο εύστοχα, που σε αφήνει ανοχύρωτο.
Χάρης Αναγνωστάκης
Μία ανθρωποκεντρική ταινία, που εξετάζει, μέσω της παρατηρητικότητας που διαθέτει η κόρη, μία σειρά από ζητήματα καθημερινά, σημερινά, αλλά και διαχρονικά, καθώς οι ενέργειες, οι αποφάσεις, μια έκφραση του σώματος ή μια ματιά μπορούν να σημαδέψουν έναν άνθρωπο.
Βαγγέλης Βίτσικας
Το «Aftersun» αποκαλύπτει μια πολλά υποσχόμενη σκηνοθέτρια που μόλις παρέδωσε, με το πρώτο της κιόλας έργο, ένα μικρό αριστούργημα.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
2022-12-18
Η Σκωτσέζα Γουέλς φτιάχνει ένα πορτρέτο της υποκειμενικής αλήθειας με μέτρο και υπομονή. Κλείνει με ένα μεγάλο ερώτημα για το μέλλον, μιλώντας για το παρελθόν σε ένα έργο εντελώς παρόν, στιγμών και ατμόσφαιρας πιο σημαντικών από τις αναμενόμενες δραματικές εντάσεις, μοντέρνο και παλλόμενο.
Ελπίδα Μαθιουδάκη
Το Aftersun διηγείται υπαινικτικά και προσιτά, μια γλυκόπικρη ιστορία για τη θλίψη, που μας κατατρώει τα σωθικά, αργά, βασανιστικά, μα και τις προσπάθειες να τη θάψουμε βαθιά μέσα μας, προκειμένου να προστατεύσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα από το συναίσθημα του πόνου.
Νίνος Φένεκ Μικελιδης
Συνολικά μια εξαιρετική, εντυπωσιακή πρώτη ταινία που μας αποκαλύπτει μια σκηνοθέτιδα με ξεχωριστό και πρωτότυπο ταλέντο.
cinepivates
Το Aftersun δεν είναι μια ταινία που ξεχνάς εύκολα. Είναι μια ταινία που σε καταστρέφει, μια ταινία που σε αφήνει με έναν κόμπο στο στομάχι. Μια ταινία δημιουργημένη από θραύσματα της παιδικής μας ηλικίας -όπως οι βιντεοκάμερες των γονιών μας που μας ακολουθούσαν παντού στα παιδικά καλοκαίρια μας.
Νίκος Τσαγκαράκης
Υπόδειγμα ελλειπτικής αφήγησης και θεματικής πυκνότητας, υπαινίσσεται περισσότερα απ' όσα δείχνει, καταλήγοντας μια σπουδαία ταινία για τη μνήμη και τη διατήρησή της μέσα από την τεχνολογία, τη νιότη και τις προσδοκίες της, το διαρκές τραύμα, την κατάθλιψη, τη σεξουαλικότητα, τη σχέση γονιού και παιδιού.
Κώστας Ζαλίγκας
Το αποτέλεσμα είναι μια πολύ τρυφερή και αληθινή ιστορία για την ενηλικίωση, την κατανόηση και τις σχέσεις που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας.
Αλέξανδρος Παπαγεωργίου
Ένα ημερολογιακό φιλμ με ισχυρή θεμελίωση στην προσωπική ιστορία της δημιουργού, αλλά χωρίς να χάνεται μέσα στην ψευδο-αυθεντική αυτοβιογράφηση (στην οποία ουκ ολίγες φορές βουτούν με πιο εξαντλητικό κι ενίοτε παθολογικά αυτο-αναφορικό τρόπο οι καταξιωμένοι άνδρες σκηνοθέτες.
Στράτος Κερσανίδης
Μια «μικρή» ταινία, η οποία μιλάει για απλά, καθημερινά πράγματα, που όμως κρύβει μέσα της τεράστια συναισθηματική δύναμη ώστε, τελικά, να μετατρέπεται σε σπουδαία κινηματογραφική κατάθεση.
Ρεγγίνα Ζερβού
Το Aftersun είναι ένα κομψοτέχνημα του γυναικείου κινηματογραφικού βλέμματος. Μια ταινία - πάτσγουορκ αναμνήσεων που, κολλημένες η μία μαζί με την άλλη, δημιουργούν μια αφήγηση που κυλάει σαν το νερό στ' αυλάκι.
Κώστας Γ. Καρδερίνης
Μπορεί να έχουν διαφορετικό συναισθηματικό και ουμανιστικό βάρος οι δυο αυτές ταινίες. Μπορεί ο ανθρωπισμός να δείχνει πιο έντονος στο Για πάντα. Ωστόσο το Aftersun κερδίζει στα σημεία λόγω του afterfun και λόγω του πλούσιου και πολυποίκιλου σάουντρακ. Η μουσική εξάλλου είναι παγκόσμια γλώσσα. Η καλή μουσική είναι πανανθρώπινη γλώσσα.
Αγγελική Καρυστινού
Χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα, με μια γλυκόπικρη μελαγχολία, συναρπαστική αθωότητα και ντοκιμαντερίστικη διάθεση, την οποία υποστηρίζει και η χρήση δικού της αρχειακού υλικού, η Γουέλς ακολουθεί αυτό το οδοιπορικό μνήμης και ενηλικίωσης με την κάμερα στο χέρι ως επί το πλείστον, εστιάζοντας στα πρόσωπα των δυο πρωταγωνιστών της, προκαλώντας τη συγκίνηση μέσα από μια αυθεντική κινηματογραφική εμπειρία.
Σάντρα Δημητρέλου
Το Aftersun είναι μία αριστουργηματική προσέγγιση σχέσης πατέρα-κόρης, μία αναζήτηση για το νόημα που βρίσκουμε στην μνήμη, μία προσπάθεια της Charlotte Wells να μας καταστήσει σαφές ότι οι παιδικές μας αναμνήσεις δεν είναι παρά μόνο φωτογραφίες των πιο φωτεινών μας στιγμών και μία υπενθύμιση ότι ο φακός είναι το μέρος εκείνο που επιστρέφουμε για να αναζητήσουμε τους ανθρώπους που δεν μπορούμε να βρούμε πουθενά αλλού.
Old Boy
Το μεγάλο προσόν της ταινίας της Σάρλοτ Γουέλς (πέραν των εξαιρετικών πρωταγωνιστών της, του Πολ Μεσκάλ και ιδίως της Φράνκι Κόριο) είναι ότι παρέχει στους θεατές μια πρώτη ύλη με την οποία μπορούν να συντονιστούν και να νιώσουν κι οι ίδιοι το επώδυνο τσίμπημα. Πώς είναι να κάνεις διακοπές με το παιδί σου; Πόσο όμορφα περάσατε; Πόσο πολύ σε πονάει αυτό;
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
2022-12-12
Τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το συναισθηματικό αντίκτυπο μιας τόσο γενναιόδωρης ταινίας που κρύβει επιμελώς την πραγματική και ανεκτίμητη αξία της. Η αυθεντικότητα γραφής και χαρακτήρων δεν επιτρέπει ποτέ στο φιλμ που καταχειροκροτήθηκε στις Κάνες να γίνει μελό.
Ελισσαίος Βγενόπουλος
H Σάρλοτ Γουέλς δημιουργεί δυο ολοκληρωμένους χαρακτήρες οι οποίοι συγκρούονται με αγάπη και χάρη και αγαπιούνται με δύναμη και σφρίγος.
Μάνος Θηραίος
Η Σαρλότ Γουέλς στη σκηνοθεσία και στο σενάριο είναι αυτή όμως που δίνει το στίγμα τόσο στις ερμηνείες όσο και στα τεχνικά μέρη του φιλμ, ξετυλίγοντας στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της το κουβάρι μιας μεγάλης αγάπης -στα όρια του φιλοσοφικού έρωτα- που έμεινε αναλλοίωτη στον χρόνο, ακόμα κι αν τα χρώματά της ξεθώριασαν, παρέα με τις μνήμες.
Φίλιππος Χατζίκος
2022-12-14
Αφηγείται με υπομονή την ιστορία της, επενδύει σε σιωπές, βλέμματα και μικρές λεπτομέρειες των πανέμορφων κάδρων της και διατηρεί έναν ρυθμό που της επιτρέπει να φανερώσει όσα ακριβώς χρειάζεται να ξέρουμε για τους χαρακτήρες προκειμένου να διατηρηθεί το μελαγχολικό μυστήριο της ταινίας.
Λουκάς Κατσίκας
2022-12-16
Ένα από τα ωραιότερα ντεμπούτα των τελευταίων ετών στο σινεμά, μια κατάθεση μεγάλης συναισθηματικής αξίας και ενδεχομένως η καλύτερη ταινία της χρονιάς.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
2022-12-10
Τελικά ότι αξίζει στην ταινία βρίσκεται στις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, της Φράνκι Κόριο και του Πολ Μεσκάλ. Η χαλαρότητα και φυσικότητα του παιξιματος τους καλύπτει τις σεναριακές αδυναμίες της ταινίας.
Αγγελική Κόγιου
Το "Aftersun" αποτελεί μία απλή αλλά όχι κοινότυπη ταινία· μία ταινία προσωπική και υπαινικτική, χωρίς φανφάρες και προκλητούς μελοδραματισμούς· ένα φίλμ λεπτομερειακό και flat, όπου η σύγκρουση που επιτάσσει η πλοκή είναι αποκλειστικά εσωτερική.
Dimitris Dx
Πάρα πολύ υπαινικτικό και πάρα πολύ ύπουλο σινεμά, από εκείνα που σε διαλύουν σε κομμάτια χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι μέχρι να είναι πολύ αργά.
Ζωή- Μυρτώ Ρηγοπούλου
Το φευγαλέο της στιγμής, η νοσταλγία του χαμένου χρόνου, το ανεξήγητο του ανθρώπινου εύθραυστου, η ανάμνηση που ξαναγίνεται γεγονός με τη θύμηση κι αποκτά νέα σημασία εκ των υστέρων. Η αναζήτηση του πατέρα και μαζί του παιδιού που ήμασταν κάποτε. Η αγάπη απέναντι στο υπαρξιακό αδιέξοδο. Αλλά κι ένας μικρός στοχασμός για την πραγματικότητα που η ουσία της πάντα σ' ένα βαθμό μας διαφεύγει.
zerVo
Η επιλογή της δημιουργού να ακολουθήσει μεθόδους αφαιρετικές, λιτότατες στην αφήγηση της, δοσμένες μέσα από πρίσματα, είδωλα, τσάμια, καθρέφτες, ακόμη και τηλεοπτικές οθόνες, είναι πολύ ενδιαφέρουσα καθώς με μόλις δυο τρεις κουβέντες, εκτοξεύει την δραματουργία και την συγκίνηση στα ύψη.
Γιάννης Ν. Γκακίδης
Τρυφερή, μελαγχολική, νοσταλγική για την αφηγούμενη, αλλά και για τον θεατή. Εξάλλου αυτή είναι η περιουσία του καθένα μας, οι νοσταλγικές μνήμες, μιας παιδικότητας που δεν γνωρίζει επιστροφή. Με την εξαιρετική υποκριτική συνδρομή της μικρής Φράνκι Κόριο και του τηλεοπτικού αστέρα Πολ Μεσκάλ.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
2022-12-08
Η σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία της δημιουργού, με την παρατήρηση της 11χρονης Σοφί στον κατά 19 χρόνια μεγαλύτερο πατέρα της, με εμβάθυνση στο βιωμένο μελόδραμα, αποφεύγει την ημερολογιακή φόρμα επιλέγοντας τα συντρίμμια της ακατέργαστης μνήμης μιας ενήλικης που διατηρεί το παιδικό βλέμμα.
Παναγιώτης Τιμογιαννάκης
Λειτουργεί υπόγεια... Εξού και κάποια στιγμή, μπορεί ο θεατής ακόμα και να βαρεθεί... Μπορεί, όμως, να το έχει πάρει και μαζί του... Και μετά από μερικές μέρες να κάνει άλλη συζήτηση με τον εαυτό του γύρω από την ταινία.
Χρυσαυγή Πατσάκη
Ένα τρυφερό και νοσταλγικό σκηνοθετικό ντεμπούτο από την Charlotte Wells με εμφανές το αποτύπωμα του κινηματογράφου του Barry Jenkins που εκτελεί χρέη παραγωγού, αλλά και του Sean Baker.
Δημήτρης Δανίκας
Τίποτα δεν γίνεται, όμως υπογείως όλα μπορεί να έχουν συμβεί--Ιδιαίτερο.
Πάνος Κόκλας
Νοσταλγία και χαρμολύπη που παρασύρει τον θεατή στο καλοκαίρι της δεκαετίας του 90′. Την ίδια στιγμή του θέτει ερωτήματα και παρουσιάζει με ρεαλισμό την σχέση παιδιού-γονέα αλλά και τις εκ διαμέτρου αντίθετες φάσεις στην ζωή των δύο.
Λήδα Γαλανού
2022-12-06
Η Σάρλοτ Γουελς χτίζει μια ταινία πανέμορφη και συγκινητική: όχι θεαματική, όχι συνταρακτική ή ρηξικέλευθη, αλλά ακέραια κι αληθινή, ένα ιδανικό πρώτο δείγμα δουλειάς από μια σκηνοθέτη έτοιμη ν' αφηγηθεί τις ζωές όλων μας.
vandimir
Ίσως οι αργοί ρυθμοί (αυτό συνήθως δεν με ενοχλεί καθόλου), το σαφώς ντοκιμαντερίστικο στιλ, η επίτηδες περίεργη, ερασιτεχνική φωτογραφία... με έκαναν να μην το βρω το αριστούργημα που πολλοί θεωρούν ότι είναι. Πάντως η ευαισθησία, η συγκίνηση που προκαλεί και η τρυφερότητά του είναι αναμφισβήτητες.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
2022-12-04
Η δύναμη των εικόνων της Γουέλς, η τεχνική αρτιότητα του φιλμ και οι δύο φανταστικοί πρωταγωνιστές, εγγυώνται μια εμπειρία που δύσκολα δε θα αγγίξει τον θεατή– ακόμα κι όσους δεν παραδοθούν στην ταινία αμαχητί.
Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου
Με φωτορυθμικά φλασάκια, με πλάνα αντιστοιχίων, με χαρακτηριστικές αντιστίξεις χώρων, προσώπων, το φιλμ διακοπών μετατρέπεται σ΄ένα μελαγχολικό χρονικό του τέλους της αναπαράστασης και της απέλπιδας προσπάθειας του βλέμματος να ανακαλύψει κοινά στοιχεία συνάντησης με τον άλλον.
Άγγελος Πολύδωρος
Συνολικά, μια συγκινητική και γλυκόπικρη ταινία για καταστάσεις που «μπορούν να συμβούν» στη ζωή, με ένα πρωταγωνιστικό ζευγάρι που διαθέτει αριστοτεχνική χημεία, αλλά καθοδηγείται και σωστά από την σκηνοθέτρια, η οποία αφηγείται με τις εικόνες και τα υπέροχα φωτογραφικά κάδρα του Γκρέγορι Όουκ.
nicolas1810
Ένα βαθύ συναισθηματικό ταξίδι που βουτάει βαθιά στα ήρεμα νερά της απόλυτης πλήξης, αφού μένοντας πιστο στα όσα η μόδα της επιστροφής στα παιδικά χρόνια των οτέρ προστάζει, δεν κάνει τίποτα που ενδεχομένως θα έφερνε έναν τόσο δα παφλασμο.
Ηλίας Φραγκούλης
2022-12-02
Στην πραγματικότητα, τούτο το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σάρλοτ Γουέλς (με τις ευλογίες του Μπάρι Τζένκινς του «Moonlight» σε ρόλο παραγωγού) δεν αποτελεί κάτι το πραγματικά κακό. Απλά, δεν είναι ταινία.
