Κρυφή Συνταγή(2017)
(The Cakemaker) | Πρώτη προβολή: 21-06-2018
Κώστας Γ. Καρδερίνης
Παλαντζάρει έξοχα λογική και συναίσθημα. Παρουσιάζει οπτικές και γωνίες χωρίς να στέκεται επικριτικά. Παίρνει θέση κι αφήνει δρόμους στον θεατή. Σχολιάζει διακριτικά. Ρίχνει θεμέλια για ένα σινεμά ανθρώπινο, διαφορετικό και ψυχαγωγικό. Χωρίς μυστικές συνταγές κι ακάλυπτες επιταγές.
kazanipouvrazei
Το συναίσθημα και η συγκίνηση ρέουν αβίαστα στη Κρυφή Συνταγή που σε στιγμές φλερτάρει και με την αγωνία των αποκαλύψεων. Υπάρχει ομαλή ανάπτυξη των χαρακτήρων, ενώ υποστηρίζεται και ένα αναπάντεχο τρυφερό δέσιμο. Πρωτότυπο και γενναίο δείγμα σινεμά αυτή η συμπαραγωγή Γερμανίας και Ισραήλ.
Τάσος Ντερτιλής
Ανάμεσα στο πάθος και τη μαγειρική ως ψυχοθεραπεία κρύβεται η χαρά και το νόημα της ζωής για τον ταξιδεμένο σκηνοθέτη αυτού του χαμηλότονου κομψοτεχνήματος, έναν κοσμοπολίτη με πάθος τη μαγειρική την οποία και βάζει στο επίκεντρο αυτής της γλυκόπικρης πρώτης του ταινίας.
Χρήστος Μήτσης
2018-06-20
Μια μελαγχολική και διεισδυτική κινηματογραφική μελέτη πάνω στην απώλεια, στις προσωπικές μνήμες, στη συγχώρεση, στις προκαταλήψεις που χωρίζουν και στις βασικές ανάγκες που ενώνουν τους ανθρώπους.
Γιάννης Φραγκούλης
Οι υποκριτικές είναι πολύ απλές, τα βλέμματα τα λένε όλα. Η γλώσσα του σώματος μεταφράζεται σε μία απλή και γλαφυρή οπτική αφήγηση. Ο χώρος σηματοδοτεί τις συμπεριφορές, αυτές είναι οι συνδετικοί κρίκοι που θα «δέσουν» τα αφηγηματικά μέρη, έτσι ώστε να έχουμε μία ολοκληρωμένη αφήγηση, γεμάτη χάσματα, τα οποία, προοδευτικά, γεμίζουν και μας δίνουν την έννοια της ολοκλήρωσης ενός ανθρώπινου χαρακτήρα: αυτόν που εμείς πλάθουμε, σύμφωνα με την κινηματογραφική αφήγηση και με αυτά που έχουμε βιώσει. Η ταινία είναι, με αυτή την έννοια, βιωματική, για αυτό είναι γοητευτική για όλους, είτε είναι ομοφυλόφιλοι είτε όχι.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
2018-06-16
Ένα ήσυχο κινηματογραφικό κόσμημα που μιλά κυρίως με αφαίρεση για τη δυσκολία της διαχείρισης (και της ανάγνωσης) της δεύτερης ευκαιρίας.
Γιώργος Κρασσακόπουλος
2018-06-18
Αφοπλιστικά συναισθηματική, διακριτικά λυρική κι απροσδόκητα σύνθετη, μια ταινία για την γεύση της απώλειας και της λαχτάρας, και τις διαδρομές της ζωής, που δεν ακολουθεί καμμιά απολύτως συνταγή.
Τατιάνα Καποδίστρια
Νεαρός γκέι Γερμανός και φρέσκια ισραηλινή χήρα πενθούν τον ίδιο άντρα, σε αυτή την χαμηλότονη, μα γεμάτη προεκτάσεις και ατόφιο συναίσθημα πραγματεία για τον έρωτα, το φαΐ, τη θρησκεία...
Θόδωρος Γιαχουστίδης
Η μουσική είναι σούπερ, εντελώς ταιριαστή με το κλίμα της ταινίας, η φωτογραφία επίσης είναι λειτουργικότατη, υπάρχει η λογική του food-porn, αλλά είναι εντελώς... λογική, κι ευτυχώς, άλλο ένα θετικό που πιστώνεται στον δημιουργό είναι η μη τουριστική αντιμετώπιση των δύο μεγαλουπόλεων: της Ανατολής και της Δύσης.
Παναγιώτης Πυλαρινός
Τοποθετημένη σε μια μελαγχολική αλλά γεμάτη ζωή άποψη της Ιερουσαλήμ και βασισμένη στην προσωπική εμπειρία του Ισραηλινού σκηνοθέτη Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ, ενός σκηνοθέτη με θητεία στα video art... αλλά και στην μαγειρική, μας μιλάει για χαρακτήρες που εύχονται να παραμερίσουν τους ορισμούς τους σχετικά με την εθνικότητα, την σεξουαλικότητα και τη θρησκεία, σε μια ιστορία γεμάτη αγάπη για τους ανθρώπους, τη ζωή, το φαγητό και το σινεμά.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
2018-06-12
Η φυσικότητα και η απλότητα με την οποία προσεγγίζει το δράμα του ο σκηνοθέτης είναι σημαντικές αρετές ενός φιλμ που μιλάει διεξοδικά για την απώλεια, τον έρωτα αλλά και τη μοναξιά με ύφος που δεν γίνεται στιγμή διδακτικό ή μελό.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
2018-06-14
Καθαρόαιμο ψυχόδραμα από τη μια πλευρά, όμως όσο πρέπει βαρύ, όσο χρειάζεται ελαφρύ, αρχίζει σαν «gay movie» αλλά εκτυλίσσεται σε κάτι πολύ πιο σύνθετο, σε μια βαθιά ψυχαναλυτική «έρευνα» των συνεπειών που έχει ο θάνατος σε όσους μένουν πίσω και θυμούνται εκείνον που έφυγε.
Λήδα Γαλανού
2018-06-08
Κι έτσι ο Γκράιτσερ φτιάχνει την πρώτη του ταινία, μικρή και συνεσταλμένη, που φουσκώνει στο μυαλό και στο συναίσθημα και γεμίζει με τα μυστικά που όλοι γνωρίζουν, με τις μυρωδιές, τις αναμνήσεις, την υφή μιας σχέσης έξω από αυστηρούς προσδιορισμούς.
Αγγελική Στελλάκη
2018-06-10
Το The Cakemaker, αγαπημένη φεστιβαλική ταινία, είναι μια τρυφερή δημιουργία που μιλά για την απώλεια και την προσπάθεια να τη διαχειριστεί κανείς. Χωρίς συναισθηματικές υπερβολές, αλλά με μία απλότητα που ξαφνιάζει ευχάριστα, η ταινία αναφέρεται στην ουσία της ανθρώπινης επαφής και της προσπάθειας να κρατηθείς από οπουδήποτε -ακόμα και από ένα κέικ.
Νίνος Φένεκ Μικελιδης
2018-06-06
...μια όμορφη, τρυφερή, μαζί και ανατρεπτική (για τις συντηρητικές, πάνω στο σεξ, αντιλήψεις του σύγχρονου Ισραήλ) ταινία, κρυφή συνταγή όχι μόνο για το νόστιμο φαγητό αλλά και για τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Πάνος Γκένας
2018-06-04
Μία απαγορευμένη αγάπη και μία απώλεια, θα δέσει σαν «κρυφή συνταγή» δυο ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν τη γεύση της ζωής μακριά από τη σεξουαλική ταυτότητα και τις παραδόσεις.
Βικτωρία Μιχαήλ
2018-06-02
Σάμαλι, κοκ κ.λπ. δεν έχει, αλλά το μέσο κοινό το χάφτει ανετότατα στο θερινό. Παίζουν πολλά συντηρητικά, στο look παρά στα συστατικά, κι αν ψάχνεις για κάτι haute να βάλεις στο στόμα σου, δεν θα το βρεις εδώ. Το queer κοινό μπορεί όψιμα να ψιλοξεράσει ή να το καταπιεί αμάσητο – το τελευταίο θα το κάνουν σίγουρα οι bi-curious.
Ιάκωβος Γωγάκης
Οι ερμηνείες των ηθοποιών δεν περνούν απαρατήρητες, παρατηρήσαμε όμως δύο σημαντικά προβλήματα. Το πρώτο, είναι ορατό ακόμα κι από ένα μάτι μη μυημένο στα βαθιά νερά του σινεμά. Είναι ο αργόσυρτος ρυθμός, ο οποίος φανερώνει -στην προκειμένη περίπτωση- έλλειψη σεναριακού υπόβαθρου για να στηρίξει μια ταινία 105 λεπτών. Το δεύτερο (αφορά λίγους), είναι οι μεγάλες σεναριακές ομοιότητες με την ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Οζόν που είδαμε στην Ελλάδα προ διετίας, με τίτλο Frantz
nicolas1810
...μια ιστορία αγάπης που παιανίζει πιο δυνατά και από τις σάλπιγγες της Ιεριχούς το πως θα εξελιχθεί.
Παύλος Γκουγιάννος
Το «The Cakemaker» ή «Κρυφή Συνταγή» στα ελληνικά, κατά βάση είναι περισσότερο ένα food porn θέαμα και λιγότερο μία δραματική ταινία, ενός ανθρώπου που κρύβει την σεξουαλικότητά του, και ενός άλλου που αδυνατεί να θρηνήσει ελεύθερα τον χαμό του συντρόφου του.
Ακης Καπράνος
Από τις ταινίες που γίνονται μόνο για τα Φεστιβάλ, και για να δικαιολογούν κάποιοι χορηγοί την ύπαρξή τους.
