Κινηματογραφική Ορθοδοξία και Ιερά Κείμενα
Με αφορμή το live-action remake της Χιονάτης, διαπιστώνω το πόσο αστείες μου φαίνονται οι έντονες αντιδράσεις που μπορεί να προκαλέσει μια κινηματογραφική διασκευή. Φαίνεται πως, πέρα από τις πολιτικές και θρησκευτικές ιδεολογίες, κάποιοι σινεφίλ έχουν κι εκείνοι τα δικά τους «ιερά» κείμενα – ή μάλλον, τις ιερές τους ταινίες. Για αυτούς, κάθε αλλαγή στην πρωτότυπη εκδοχή μιας αγαπημένης τους ταινίας ισοδυναμεί με ιεροσυλία και έτσι μεταμορφώνονται σε δράκους που προστατεύουν θησαυρούς. Και όμως, η "αυθεντική" Χιονάτη του 1937 είναι ήδη μια διασκευή – και μάλιστα αρκετά αλλαγμένη. Οι αδελφοί Γκριμ είχαν στο πρωτότυπο παραμύθι σκηνές που θα έκαναν και τους πιο σκληροπυρηνικούς φαν του τρόμου να ανατριχιάσουν: βασανιστήρια, κανιβαλιστικές προθέσεις και ένα σωρό σκοτεινές λεπτομέρειες που η Disney αποφάσισε να... παραβλέψει. Γιατί όμως να αφήσουμε μερικές σκοτεινές λεπτομέρειες να χαλάσουν το ιδεολόγημά μας;
Ηρ. Μπαλτας
