Ο Ρόμπερτ ΜακΚολ, μετά την απόσυρσή του ως πληρωμένος κυβερνητικός δολοφόνος, παλεύει σκληρά προκειμένου να συμφιλιωθεί με τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν, βρίσκοντας παρηγοριά στο να αποδίδει δικαιοσύνη στο όνομα των αδύναμων σε ανάγκη. Μετακομίζει στη Νότια Ιταλία, την οποία και νιώθει απροσδόκητα κοντά του, όταν ανακαλύπτει ότι οι νέοι φίλοι του βρίσκονται υπό τον έλεγχο κάποιων τοπικών εγκληματιών.
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Ήμουν κι εγώ ένας από τους πολλούς θεατές της ταινίας Weapons. Στην κουβέντα μετά την προβολή, κάποιος ανέφερε για τον συμβολικό χαρακτήρα του 2:17, της ώρας δηλαδή που εξαφανίζονται οι 17 μαθητές. Ακούστηκαν πολλά στη συζήτηση: 217 ψήφοι στην Βουλή των Αντιπροσώπων για την οπλοκατοχή, χωρίο 2:17 στο Κατά Ματθαίο για το προφητικό μήνυμα του Ησαΐα περί της απώλειας παιδιών, αναλογία αυτών που έμειναν (Τζαστίν και Άλεξ) και αυτών που εξαφανίστηκαν (17), η ώρα της μάγισσας και πολλά άλλα ευφάνταστα. Τελικά αποδείχτηκε πως ήταν κάτι πιο απλό. Ο Κρέγκερ δήλωσε ότι η επιλογή του αριθμού 217 ήταν υποσυνείδητη αλλά συνδέεται άμεσα με το δωμάτιο 217 από την Λάμψη του Στίβεν Κινγκ. Αν και ο Κιούμπρικ, στην ταινία, άλλαξε τον αριθμό σε 237, ο Κρέγκερ κράτησε το 217, λέγοντας: «Είμαι φαν του Κιούμπρικ… σκέφτηκα να το αλλάξω σε 237, αλλά τελικά κράτησα το 217»
Ηρ. Μπαλτάς
