Kimi(2022)

Πρώτη προβολή: 10-02-2022

Αυτό που το Kimi καταφέρνει μέσα στα 89 του λεπτά δεν είναι μόνο να αφηγηθεί μια ιστορία απολύτως σημερινή και σχεδόν βγαλμένη από την πραγματική ζωή, αλλά και να διασκεδάσει πραγματικά το κοινό, με κάθε μία από τις καταιγιστικές και στυλιζαρισμένες σκηνές του να είναι απολύτως δικαιολογημένη και να προσδίδει ουσιαστικά στην πλοκή του.

Με τεχνική, με στυλ, με γούστο, με ένα σενάριο χωρίς κοιλιές, κενά και τρύπες, με μια σκηνοθεσία αεροστεγή, ευρηματική και σε διαρκή κίνηση, και με μια εκπληκτική σκηνή κρεσέντου που έρχεται πριν προλάβεις να απορήσεις αν τελικά θα υπάρχει ή όχι. Ο Hitchcock θα έτριβε τα χέρια του από ευχαρίστηση.

Σε μια βιομηχανία που προσφέρει διαρκώς μαξιμαλιστικές κινηματογραφικές εμπειρίες μπας και κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού (δε λέω, χρειάζονται και αυτές!), ταινίες σαν την Kimi αποτελούν μια μικρή όαση ελπίδας πως ο απλός, αλλά ουσιαστικός κινηματογράφος, εκείνος που μπορεί να μεγαλουργήσει με ελάχιστα υλικά, δεν έχει πεθάνει ακόμα.

To Kimi είναι όντως μία ασφυκτική, γρήγορη και κλειστοφοβική ταινία. Είναι όμως και η απόδειξη πως ο Steven Soderbergh ξέρει να χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία τέτοιου είδους καταστάσεις.

Το "Kimi" λοιπόν, είναι ένα τίμιο θρίλερ από έναν σκηνοθέτη που γνωρίζει πολύ καλά πως να χειρίζεται σωστά τα διδάγματα από "μαέστρους" του είδους, και να μας τα παρουσιάζει μέσα από μια σύγχρονη ματιά.

Πολύ διασκεδαστικό, πολύ αγχωτικό, όχι όμως όμως και κάτι περισσότερο από μια fun σπιτική βραδινή προβολή (αν και, μεταξύ μας, δεν είναι και μικρό κατόρθωμα αυτό).

Ενώ ο Σόντερμπεργκ κάνει ό,τι μπορεί για να φωτίσει κινηματογραφικά το πλάνο, η ψηφιακή κάμερα που χρησιμοποιεί γεννά ένα αποτέλεσμα που παραπέμπει περισσότερο σε ριάλιτι τηλεόραση, παρά σε σινεμά.

Μπορεί να προσπαθεί από τα πρώτα λεπτά να σε βάλει στο κλίμα και να τα καταφέρνει ως ένα σημείο με την Kravitz να το παλεύει, ωστόσο υπάρχει μεγάλη στασιμότητα, μιας και μετά το πολλά υποσχόμενο πρώτο μισό, δείχνει να... εκτροχιάζεται από κει και πέρα.