Τυχερό Αστέρι(2022)

(Beurokeo / Broker)  Πρώτη προβολή: 16-03-2023

Γοητευτικά αντιφατικό από το ύφος μέχρι τους χαρακτήρες του, με απολαυστικές ερμηνείες από ένα καταξιωμένο cast, το "Broker" αφηγείται μια μοναδική ιστορία που καταθέτει εύστοχα τους προβληματισμούς και τα διλήμματα του δημιουργού της.

Βαθύτατα ανθρωπιστής και πιστός ακόλουθος της παράδοσης των Ozu, Rossellini και Renoir, o Hirokazu Kore-eda δημιουργεί αυτό το σύμπλεγμα προβολών για να οδηγήσει τα κεντρικά πρόσωπα του δράματος σε κάποιο είδος ενσυναίσθησης και αλληλοκατανόησης. Ό,τι έχει σημασία είναι η συμφιλίωση με τα «φαντάσματα». Και αυτή τελικά επέρχεται μόνο μέσα από τη θέρμη των συναισθημάτων που αναπτύσσονται στο εσωτερικό αυτής της παράδοξης παρέας, ή μάλλον, οικογένειας ...

Η αβίαστη ροή του, η αφηγηματική του οικονομία και η ευφάνταστη διαχείριση των τραγελαφικών απιθανοτήτων που οι περιθωριακοί διαβάτες συναντούν συμβάλλουν ώστε το «Τυχερό Αστέρι» να αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του κοινού, οδηγώντας το πιθανώς και στη μεγάλη εμπορική επιτυχία που σημείωσε στην αγορά της Νότιας Κορέας.

Γεμάτη ενσυναίσθηση η νέα ταινία του Κόρε Έντα θέτει στο κέντρο της τα παιδιά και γύρω της δομεί μία ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Το αγαπημένο στον Κορε-έντα («Κλέφτες Καταστημάτων») θέμα της αυτοσχέδιας οικογένειας επανέρχεται σ' ένα διασκεδαστικά γλυκόπικρο road movie το οποίο απέσπασε το βραβείο αντρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ Καννών.

Ο Κόρε Εντα με υπομονή και τελικά αγάπη, κτίζει μικρές ιστορίες γύρω από όλους τους χαρακτήρες, ζυγίζοντας προσεκτικά τις καταστάσεις και με αρκετούς σεναριακούς άσους κρυμμένους στο μανίκι του.

Μπορεί να μην άγγιξε την τελειότητα του «Κλέφτες Καταστημάτων», αλλά η ανθρωπιά, η ενσυναίσθηση και η καλοσύνη του ουμανιστή σκηνοθέτη ανταμείβουν.

Με την ενσυναίσθηση και τον ουμανισμό να μη λείπει από τον μαθητή του Ναρούζε και του Όζου, είναι προκαταβολικά πολύ δύσκολο (ως απίθανο) να πεισθεί ο θεατής πως αυτή η παρέα είναι ικανή για κάτι τέτοιο, καθώς βλέπουμε τα ζευγάρια να κάνουν ακρόαση για να αναλάβουν στα σοβαρά ένα νεογέννητο και όλη αυτή την υπόθεση να διασχίζει τη χώρα, κουβεντιαστά και επεισοδιακά, τόσο αβίαστα.

Ακόμα κι αν αυτά δεν σβήνουν τις ουσιαστικές αστοχίες, η τρυφερότητα του αποτελέσματος ίσως βρει το κοινό της.

Θυμίζει κάπως Κόρε-Έντα του παρελθόντος το «Τυχερό Αστέρι», ατυχώς όμως το θυμίζει... υπέρ του δέοντος. Για τους φανατικούς φίλους του σκηνοθέτη, τούτο δεν αποτελεί την τεράστια απογοήτευση της «Αλήθειας», εν τούτοις, τείνει να κατατάξει τον auteur στην κατηγορία των βετεράνων που μονίμως ανακυκλώνουν τις ιδέες τους.