Blue Moon(2025)

Πρώτη προβολή: 21-12-2025

Με οικονομία χώρου, αλλά πλούτο συναισθημάτων, ο Linklater παραδίδει ένα έργο που συγκινεί χωρίς να εκβιάζει, και που επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά πως όταν περιορίζει το σκηνικό, απελευθερώνει όσα δεν μπορούν να ειπωθούν παρά μόνο κοιτώντας ένα πρόσωπο που παλεύει να μην παραδεχτεί την ήττα του.

Φτιαγμένο με τη σύμβαση του «μια ιστορία μιας νύχτας», το «Blue Moon» θα μπορούσε να είναι βαρετό, στατικό, εγκλωβισμένο στη θεατρική του σύμβαση. Και δεν είναι καθόλου. Το παρακαλουθείς με ένα συνεχές χαμόγελο στα χείλη και το βλέμμα βουρκωμένο - όπως κι όταν ακούς τα τραγούδια των Ρότζερς & Χαρτ.

Θλιμμένος και υπερήφανος, υπερόπτης και αξιολύπητος ταυτόχρονα, ο Ίθαν Χοκ δίνει ρεσιτάλ στον ρόλο του ετοιμοθάνατου θρύλου και είναι η σοβαρότερη απειλή για το Όσκαρ πρώτου ρόλου που ονειρεύεται μεγαλόστομα ο Τίμοθι Σαλαμέ.

Μπορεί να μην έχει σκηνές που θα σε κάνουν να γραπωθείς από την καρέκλα, ούτε κάποιες καταιγιστικές εξελίξεις αλλά σε κάθε πλάνο σε “κρατάει”, ενώ οι χαρακτήρες έχουν τον πρώτο λόγο και η κάμερα είναι στραμμένη πάνω τους.

Ο Λινκλέιτερ γνωρίζει και πώς να στήνει χορογραφικά ταινίες μέσα σε έναν περιορισμένο χρόνο και χώρο και πώς να καθιστά ενδιαφέρουσες ιστορίες χωρίς πλοκή, με ήρωες που συζητούν περί θεάτρου, επιτυχίας, αποτυχίας, φιλίας, αγάπης, αποδοχής και βέβαια για το Καζαμπλάνκα που τόσο αγαπά να συζητά.